Begin dit jaar stopte Chris Zadeh als CEO bij Ohpen, dat hij tien jaar daarvoor mede oprichtte. Ohpen kan worden gezien als de eerste cloud-bank ter wereld en ontwikkelt administratiesystemen voor bank-, spaar- en beleggingsrekeningen. De fintech scale-up telt inmiddels ruim 150 medewerkers, doorbrak twee jaar geleden na een nieuwe investeringsronde de magische grens van een waardering van 100 miljoen euro en wordt vandaag de dag gezien als ‘het nieuwe Adyen.’ Samen met Ohpen-collega Angelique Schouten publiceerde Chris Zadeh onlangs het boek Monkey Money Mind, over de psychologie van de irrationaliteit die vaak aan financiële besluitvorming ten grondslag ligt.
Hoe zijn jullie destijds met Ohpen van start gegaan?
“Ik merkte bij Binck dat er iedere dag wel dingen mis gingen. Dus toen dachten we: ‘Hoe mooi zou het zijn om een nieuwe bank te programmeren die het gewoon dóét?’ Daar zijn we vervolgens mee aan de slag gegaan. We hebben onszelf letterlijk 2,5 jaar in een kelder aan de Keizersgracht opgesloten om de eerste versie van het systeem te ontwikkelen, waarna we op zoek gingen naar onze eerste klant. Dat werd een nederige zoektocht, want we kregen ‘nee’ te horen van letterlijk alle banken in Europa, op één na. Zo is ons avontuur begonnen.”
En dat werd dus een bumpy ride…Hoe zagen jouw werkweken eruit?
“Hectisch….Op maandagen en dinsdagen was ik niet voor 22:30 thuis; op woensdagen meestal een half uurtje eerder. Op donderdag werd het dan een uur of 21:00 en alleen op vrijdag keerde ik zo rond 18:00 huiswaarts. En elkaar dan stangen hè: ‘heb je wel een halve dag formulier ingevuld?’ Zo ging het twintig jaar geleden bij Binck ook al. Tijdens de weekenden was ik eveneens altijd wel op kantoor te vinden. Dan werkte ik van 10:00 tot 18:00. Achteraf terug kijkend ben ik van de 500 weekenden er zeker 300 zowel op zaterdag als op zondag aan het werk geweest.”
Welke impact had dat op je privéleven?
“Heel veel vriendschappen zijn erdoor verwaarloosd, die mensen zie ik tegenwoordig ook niet meer. En dat komt volledig door mij, omdat ik gewoon altijd afspraken afzegde en nooit tijd had. Familie heeft gelukkig altijd iets meer begrip, want daar zit toch een bloedband. Zij vinden het dan wel jammer, maar dat haal je ergens wel weer in. Je partner moet het ook wel gaaf vinden wat je allemaal doet en vertrouwen hebben in je kwaliteiten, anders gaat het zeker mis. Mijn vrouw was altijd heel erg supportive, maar zei wel vaak van: ‘zou je niet iets rustiger aan doen?’ Dat heeft ze wel 5000 keer gezegd en bij de 5001e keer dacht ik: ‘misschien heb je wel een punt…’
Uiteindelijk werd je ook door je gezondheid met je neus op de feiten gedrukt, hè?
“Klopt, na bijna twintig jaar volop gas geven begon ik steeds vaker ziek te zijn. Op een gegeven moment had ik vijftien keer griep gehad in twee jaar tijd en toen besefte ik wel dat dat niet helemaal normaal was. In dezelfde periode keek ik na het trainen in de spiegel. Toen bekeek ik mijn rug en dacht ik: ‘Hé, zo breed ben ik nou ook weer niet!’ Er zat een plek van 10 bij 4 centimeter, echt huge. Omdat het gezwel zo snel groeide kreeg ik voorrang en lag ik binnen twee weken op de operatietafel. Vervolgens heb ik nog een aantal weken in onzekerheid geleefd, maar gelukkig bleek het uiteindelijk een goedaardige tumor te zijn.”
Heftig…zie je die tumor alleen als wake-up call, of ook als side-effect van al dat harde werken?
Ik geloof absoluut in de connectie tussen lichaam en geest. Daarom doe ik ook al 15 jaar yoga en mediteer ik iedere dag. Ik geloof wel dat er – in ieder geval als ik voor mezelf spreek – een correlatie is tussen mijn gezondheid en de jarenlang aanhoudende drukte en stress. Natuurlijk waren er ook hele mooie momenten, want het is ontzettend gaaf om met een goed team iets moois te bouwen. Maar op een gegeven moment begon de roofbouw me toch wel parten te spelen…
Heb je, nadat die tumor verwijderd werd, rigoureus alles uit je handen laten vallen?
“Niet bepaald, nee…Ik werd op donderdag geopereerd, sliep als een blok dankzij de narcose en voelde me als herboren. Die zaterdag ben ik vervolgens gewoon naar kantoor gegaan, omdat dat nu eenmaal mijn automatisme was. Toen ik me zondag niet zo lekker voelde ben ik toch maar een middagje gaan Netflixen…Maar de week daarna begon het hele circus gewoon weer van voor af aan, ik ging op dezelfde voet verder. Maar na de nodige gesprekken met mijn vrouw besloot ik dat het toch wel verstandig zou zijn om een plan te maken om andere dingen te gaan doen…”
Om rustiger aan te doen ook?
“Ja, er moest iets veranderen, maar dat kon niet van de ene op de andere dag. Daarom hebben we daar binnen Ohpen twee jaar aan gewerkt: een nieuw management, mensen aangenomen en iedereen ingewerkt. Of ik na 20 jaar hard werken nu 20 jaar rustig aan ga doen? Nee, ik denk dat ik dan binnen no-time gescheiden ben, haha! Als ik alleen maar thuis zit zal mijn vrouw zeggen: ga alsjeblieft wat doen zeg! Sinds begin dit jaar heb ik eindelijk een beetje afstand kunnen nemen. 2019 is echt een overgangsjaar, waarin ik de mensen die bij Ohpen de kar moeten gaan trekken als een soort consiglieri help, adviseer en begeleid. Maar dan binnen een normale werkweek, waarin ik ook stap voor stap wat meer afstand zal gaan nemen. En af en toe zeggen ze: ‘bemoei je er niet mee,’ want soms verval je toch in je oude patroon. Of ik dat kan accepteren? Jawel, al hangt het er natuurlijk wel vanaf wie het zegt, haha! Nee, zonder gekheid: we hebben van te voren tegen elkaar gezegd: ‘het gaat gewoon een keer mis.’ Want ik ga me natuurlijk een keer ergens tegenaan bemoeien met iets waar ik ver vandaan moet blijven. Doordat we allemaal al jarenlang – in veel gevallen zelfs decennialang – samenwerken, zijn we ontzettend open en eerlijk tegen elkaar. Ik heb moeten accepteren dat zij nu keuzes maken die ik wellicht anders zou doen, maar tot nu toe gaat me dat prima af. Daarnaast is het voor mij belangrijk om ook gewoon weer met technologie bezig te zijn. We zijn nu binnen Ohpen met een soort lab bezig waarin we nieuwe producten ontwikkelen en dat vind ik geweldig. Ik heb me daar veel te lang níét mee bezig gehouden. Want als je bedrijf groeit, verander je in een manager. In het begin ben je echt nog ondernemer en met je team dingen aan het bouwen. Maar als je dan voorbij de 20 man personeel groeit, krijg je op een gegeven moment allemaal HR-dossiers op je bureau en moet je het over de verzekeringen gaan hebben. Dat zijn dingen die ik veel minder leuk vind.”
Uiteindelijk is je gezondheid daar zelfs onder gaan leiden. Maar hoe heb je jezelf al die jaren op de been gehouden? Hoe ben je met die aanhoudende stress omgegaan?
“Uiteindelijk is stress een aanpassing van je hormonen en je zenuwstelsel dat op een andere manier gaat reageren dan de bedoeling is. Gelukkig zijn er allerlei technieken om dat te kunnen sturen. Ik doe dus zelf drie keer per week aan yoga en ik mediteer iedere dag. Daardoor voel ik oprecht dat mijn energieniveau verandert en dat mijn stress verlaagt. Ik heb op meerdere plekken in de wereld cursussen gevolgd en retraites gedaan. Zo ben ik vorig jaar tien dagen naar Kamalaya in Thailand geweest. Wat daar eveneens bijzonder confronterend was: de versmelting met mijn mobiele telefoon. Het protocol was daar heel simpel: telefoon uit en op je kamer. Man, ik kreeg afkickverschijnselen! Betrapte mezelf er veel te vaak op dat ik dat ding tevoorschijn wilde toveren, terwijl-ie niet eens in mijn broekzak zat…Dat was erg confronterend, waarna ik er verschillende boeken over ben gaan lezen, zoals bijvoorbeeld The Shallows. Bizar wat er allemaal in je hersenen gebeurt door het feit dat je continu bereikbaar
bent en het internet letterlijk in je broekzak hebt zitten. Tegenwoordig probeer ik mijn smartphone dan ook steeds vaker uit te zetten.
Hoe ben je begonnen met mediteren?
Toen Kalo Bagijn wegging bij Binck Bank, zei hij letterlijk tegen me: ‘Chris, jij hebt de beste kwaliteiten om mij op te volgen. Als er iemand is die het kan, dan ben jij het. En toch ga jij het niet worden…Want je bent soms gewoon veel te full-on, dus je zal echt die balans moeten gaan vinden’ De meest confronterende, maar allerbeste les die ik ooit gekregen heb. Ik was als twintiger soms zo hardcore op kantoor dat het vervolgens ging om hoe boos ik was geworden, en niet meer over de inhoud. Omdat ik mijn emoties soms maar moeilijk onder controle kon krijgen, ben ik begonnen met mediteren. En dat is voor mij na 15 jaar echt een way of life geworden. Ik ben begonnen met 5 minuten per dag en doe het tegenwoordig iedere dag gemiddeld 20 minuten – ‘s ochtends of ‘s avonds. Ik zal heus weleens een dagje missen, maar 5 van de 7 dagen lukt het me zeker. Naast het beter kunnen omgaan met heftige emoties heeft mediteren mij ontzettend veel inzichten gegeven en geholpen om beter te kunnen relativeren. Veel mensen geven na een ademhalingsoefening van 30 seconden al op, maar dat is écht een gemiste kans. Er zijn genoeg scholen en meditatie-lessen die je kunt volgen en tegenwoordig ook hele gave apps waarmee je dat kunt doen. Ik zou dan ook iedereen willen aanraden om te gaan mediteren. Zeker als ondernemer is het bepaald geen overbodige luxe om naast de yang een beetje meer yin in je leven te krijgen!
Klopt het dat je bij Ohpen ook een sportschool hebt gebouwd?
Jazeker, in de kelder van ons kantoor op het Rokin heb ik een gym laten aanleggen van 300 m2. Daar kunnen onze medewerkers fitnessen, kickboxen en ook begeleiding krijgen van personal trainers en voedingsdeskundigen. Dat levert soms interessante discussies op. Zeker met IT’ers, die doorgaans een voorliefde hebben voor zo veel mogelijk energiedrank en een vette hap. Zo was er één medewerker – hij zal het leuk vinden dat ik dit aanhaal – die op een gegeven moment heel groot, dik en zwaar was geworden. Op een dag zei ik tegen hem: ‘joh, waarom ga jij nooit naar de gym?’ Waarna hij ontwijkend antwooordde: ‘Dat lijkt me wel leuk, ik ga wel een keer!’ Dus toen zei ik: ‘Oké, dan weet ik het goed gemaakt. Volgende week hebben jij en ik een gesprek en jij mag kiezen welke. Of we hebben het gesprek: hoe was de gym? Of we hebben het gesprek: waarom ben jij drie keer zoveel ziek als alle andere mensen? Aan jou de keus.’ Haha, die keuze was snel gemaakt: ‘Die gym, dat lijkt me wel wat!’ Hij is vervolgens keihard aan de slag gegaan en heeft me maanden later ook bedankt, want hij kon voor het eerst in z’n leven zijn eigen kind optillen. Ik probeer dus niet alleen mezelf, maar ook de mensen op kantoor een beetje te sturen en hen te helpen met sport, voeding en rust hun balans te vinden.